۵۷

چه می‌کنی تو با خودم و خودت که نمی‌گذاری از شرّ اشتباهی که در بیست سالگی‌ام مرتکب شدم خلاص شویم. چه می‌کنی تو که لحظه‌ای این روزها و هفته‌ها برایم آسایش فکری نگذاشته‌ای! از همین الآن مصیبت‌زدهٔ روز تولّدم هستم که آیا دوباره می‌خواهی همان کار را بکنی یا نه! امان از تو ... امان!